| Elementy wchodzące w skład systemu alarmowego muszą być optymalnie dostosowane do chronionego obiektu. Wiele firm z reguły nie zwraca na to uwagi, ponieważ często nie ma o tym pojęcia, a podczas doboru elementów kieruje się wyłącznie ceną, czyli w dużym skrócie oferują inwestorowi za jego własne pieniądze "swięty spokój", ale tylko pozorny spokój. O skutecznosci takiego systemu nie ma co rozprawiać.
Według przestarzałej (z końca lat 80 ubiegłego wieku) polskiej normy Systemy Alarmowe, rozróżnia się cztery klasy systemów alarmowych: SA1, SA2, SA3 i SA4 a także cztery klasy urządzeń w systemach alarmowych: A (popularna), B (standardowa), C (profesjonalna) i S (specjalna).
Obowiązujące obecnie nowe arkusze norm PN-EN-50131-1:2009 (od 1 maja 2004 r. jesteśmy w Unii Europejskiej i obowiązuje nas prawo unijne.) tworzą klasyfikację systemów alarmowych włamania na podstawie stopnia zabezpieczenia przed przestępcą o określonej spodziewanej wiedzy o zabezpieczeniach:
Podsumowując EN 50131-1 ogólne wymagania to wymagania, które muszą być spełnione przez producentów sprzętu, jak i instalatorów urządzeń. Podsumowując informacje, które mają zastosowanie do instalatorów :
- Wszystkie składniki systemu muszą spełniać wymagania normy EN 50131.
- Wszystkim elementom spełniającym wymagania normy przypisuje się stopień bezpieczeństwa (jest on albo umieszczony na produkcie lub zawarty w dokumentacji).
- Ogólny stopień klasy alarmu nie może być wyższy niż najniższa klasa stosowanych urządzeń.
- Instalatorzy muszą być w stanie udowodnić ocenę wszystkich składników w każdym zainstalowanym alarmie.
- Jeśli dokumentacja techniczna producenta urządzeń nie obejmuje oceny i klasy (to jest ona nie oznaczona), informacje te powinny być przekazane przez producenta.
- Jeżeli element nie posiada pisemnych poświadczeń wskazujących klasę lub klasa nie jest dostępna, element nie powinien być stosowany.
- Aby spełnić wymagania zgodności z Grade 1, system alarmowy musi mieć 2 urządzenia ostrzegawcze z własnym zasilaniem lub być podłączone do Centrum monitoringu (są to wymagania minimalne).
- Aby spełnić wymagania zgodności z Grade 2, system alarmowy musi być podłączony do centrum monitoringu i posiadać co najmniej 1 urządzenie ostrzegawcze.
* Klasa 1 (Class 1) - małe ryzyko
* Klasa 2 (Class 2) - ryzyko małe do średniego
* Klasa 3 (Class 3) - ryzyko średnie do wysokiego
* Klasa 4 (Class 4) - wysokie ryzyko
Charakterystyka :
Klasa 1: Ryzyko małe - Intruz lub złodziej ma mieć niewielką wiedzę o systemach sygnalizacji włamania i być ograniczony do pewnej gamy narzędzi łatwo dostępnych.
Klasa 2: Ryzyko małe do średniego - Intruz lub złodziej ma mieć ograniczoną wiedzę o systemach sygnalizacji włamania i będzie dysponować ogólną gamą narzędzi i instrumentów przenośnych (np. multi-metrem).
Klasa 3: Ryzyko średnie do wysokiego. - Intruz lub złodziej ma być zaznajomiony z systemami sygnalizacji włamania i napadu i będzie posiadać szeroką gamę narzędzi i przenośnych urządzeń elektronicznych.
Klasa 4: Ryzyko wysokie. Intruz lub złodziej będzie mieć możliwość oraz będzie dysponować środkami do szczegółowego zaplanowania włamania oraz pełny zestaw urządzeń, łącznie ze środkami podmiany kluczowych elementów składowych systemu sygnalizacji włamania. Ta klasa jest stosowana, gdy bezpieczeństwo jest ważniejsze od wszystkich innych czynników.
Normy PN-EN-50131 są bliższe rzeczywistości i narzucają projektowanie, i koncepcje elektronicznych systemów alarmowych włamania na podstawie skuteczności systemu alarmowego w zależności od spodziewanej wiedzy i umiejętności przestępców a nie tylko od parametrów systemu. Nowe normy ustalają wymagania dla systemów zabezpieczeń jako całości nie tylko na podstawie parametrów technicznych pojedyńczych urządzeń.
W normach pojawia się również informacja dotycząca klas systemów transmisji alarmu które powinny być zabezpieczone przed wszelkimi próbami zakłócenia
transmisji, na wypadek próby zablokowania sygnału lub emisji sygnałów fałszywych.
W normie PN-EN 50136-1-1:2007 wyróżniono klasy zabezpieczenia sygnalizacji alarmu S1 - S4 (nie mylić ze starymi oznaczeniami klas wg.PN):
S1 - brak zabezpieczeń;
S2 - urządzenia do sprawdzania i sygnalizacji działania systemu transmisji;
S3 - urządzenia jak w S2, ale z szyfrowaniem i mieszaniem sygnałów
w kanale transmisji; system transmisji powinien obejmować;
S4 - urządzenia jak w S3, z szyfrowaniem sygnału (algorytm szyfrowania
Obecnie budowane elektroniczne systemy sygnalizacji zagrożeń powinny spełniać wymagania norm obowiązujących już od dawna na terenie UE. Należy w tej materii zwrócić szczególną uwagę wybierając firmę która zaprojektuje nasz system alarmowy oraz starannie dobrać instalatorów którzy ten system stworzą. Dlatego też w tej materii mogą Państwo liczyć na nasze doświadczenie.
---------------------------------------------------------------------
Wracając do historii, jeszcze do niedawna przy projektowaniu sugerowano się m.in (stare polskie normy):
- kategorią zagrożeń (Z1, Z2, Z3, Z4),
- klasą systemu (SA1, SA2, SA3, SA4),
- klasą urządzeń (A, B, C, S).
|
Kategoria
|
|
zagrożonej
|
|
wartości
|
| Z1 |
| Z2 |
| Z3 |
| Z4 |
|
|
Poziom bezpieczeństwa |
| normalny | niższy | Wyższy |
| Uzyskany przez system alarmowy klasy |
| SA1 | nieokreślonej | SA2 |
| SA2 | SA1 | SA3 |
| SA3 | SA2 | SA4 |
| SA4 | SA3 | SA4+ (SA2+ SA3) |
|
Wzajemne powiązania miedzy kategorią zagrożonej wartości, poziomem bezpieczeństwa a klasą systemu alarmowego.
Polska Norma Systemy alarmowe PN-93/E-08390/14 z 01 stycznia 1994 wprowadziła klasyfikację systemów sygnalizacji włamania i napadu oraz systemów transmisji alarmu.
* SA1 - stosowana w obiektach o małym ryzyku szkód (np. domy jednorodzinne, wielorodzinne)
* SA2 - stosowana w obiektach o średnim ryzyku szkód (np. wille, warsztaty rzemieślnicze, sklepy, domy towarowe, punkty kasowe, tajne kancelarie, urzędy pocztowe, małe obiekty muzealne, mniej ważne obiekty sakralne)
* SA3 - stosowana w obiektach o dużym ryzyku szkód (np. zakłady przetwórstwa metali, kamieni szlachetnych, sklepy jubilerskie, muzea narodowe, archiwa specjalne, ważne obiekty sakralne i ich skarbce, zakłady przemysłu zbrojeniowego.
* SA4 - stosowana w obiektach o bardzo dużym ryzyku szkód (np. wytwórnie papierów wartościowych, mennice, skarbce dużych banków, placówki dyplomatyczne, inne obiekty o specjalnych wymaganiach.
Klasy urządzeń stosowanych w systemach alarmowych
Klasa A - popularna, normalna odporność na zakłócenia elektromagnetyczne, nie wymagana ochrona przeciwsabotażowa
Klasa B - standardowa. Czujki włamaniowe w tej klasie nie mogą dać się zneutralizować prostymi metodami, ogólno dostępnymi narzędziami, muszą posiadać ochronę przeciwsabotażową, odporność na zakłócenia elektromagnetyczne. Linie dozorowe powinny być kontrolowane przez centralę pod względem przerwy a uszkodzenia sygnalizowane w czasie nieprzekraczającym 30 sekund.
Klasa C - profesjonalna. Czujki włamaniowe w tej klasie posiadają układy dostosowujące się do pracy w warunkach zmiennych i zakłóconych oraz układy do samokontroli sprawności, nie mogą dać się zneutralizować metodami złożonymi przy zastosowaniu specjalnie konstruowanych narzędzi, lub przy takich próbach powinien wywołany być alarm, muszą posiadać ochronę przeciwsabotażową, podwyższona odporność na zakłócenia elektromagnetyczne. Linie dozorowe powinny być kontrolowane przez centralę pod względem przerwy i zwarcia w okresach nie dłuższych niż 1 sekunda, a uszkodzenia sygnalizowane w czasie nieprzekraczającym 20 sekund.
Klasa S - specjalna. Czujki włamaniowe w tej klasie posiadają układy dostosowujące się do pracy w warunkach zmiennych i zakłóconych oraz układy do samokontroli sprawności, nie mogą dać się zneutralizować metodami złożonymi przy zastosowaniu specjalnie konstruowanych narzędzi, lub przy takich próbach powinien wywołany być alarm, muszą posiadać ochronę przeciwsabotażową, podwyższona odporność na zakłócenia elektromagnetyczne. Linie dozorowe powinny być kontrolowane przez centralę pod względem wszystkich zakłóceń przeszkadzających w transmisji sygnału z czujki do centrali w okresach nie dłuższych niż 1 sekunda, a uszkodzenia sygnalizowane w czasie nie dłuższym niż 20 sekund.
To, jakie elementy będą tworzyły system alarmowy bezpośrednio wpływa na koszt jego realizacji. Dlatego projektując system zwracamy również uwagę na to aby koszty systemu były utrzymane w rozsądnej proporcji do tego, co ma być chronione.
---------------------------------------------------------------------
Zainteresowanych szczegółami odsyłamy do norm:
PN-EN 50131-1:2009 (dotyczy wymagań ogólnych)
PN-EN 50131-2-2:2009 (dotyczy wymagań dla pasywnych detektorów podczerwieni)
PN-EN 50131-2-4:2009 (dotyczy wymagań czujek dualnych pasywnych podczerwieni i mikrofalowych)
PN-EN 50131-6:2000 (dotyczy zasilaczy - nowsza wersja z 2008 r. jest w jęz.angielskim)
Wersje angielskojęzyczne przyjęte w Polsce
PN-EN 50131-2-3 (dotyczy czujek mikrofalowych)
PN-EN 50131-2-5 (dotyczy dualnych czujek pasywnych podczerwieni i ultradźwiękowych)
PN-EN 50131-2-6 (dotyczy czujek magnetycznych)
PN-EN 50131-5-3 (dotyczy systemów bezprzewodowych)
PN-EN 50131-6:2008 (dotyczy zasilaczy, w nowszej wersji niż przetłumaczona)
 Szukaj nas na:
 |
 |  |  | Data ostatniej modyfikacji treści: 21.03.2017 20:07:44 |
§ Regulacje prawne 
